თბილისი – 2 ადგილი რომელიც აუცილებლად უნდა მოინახულოთ
როგორ მიყვარს თბილისი. ულამაზესი ქალაქია პატარა ქუჩებით, მაღაზიებით, ეკლესიებით, ძველი უბნით, მშრალი ხიდით, აბანოებით, მყუდრო კაფეებით, დიდი რესტორნებით. განსაკუთრებით მიყვარს ღამის მონარინჯისფრო თბილისი, განათებული ქუჩები, ეკლესიები, ბზინვარე შუქები სახლებიდან. წელიწად ნახევარია თბილისში არ ვყოფილვარ და როგორც კი ფეხი დავდგი მშობლიურ მიწაზე ეგრევე განცდა დამეუფლა თითქოს არსადაც არ ვყოფილვარ წასული. თბილისის ცივ დღეებშიც კი ქალაქის დიდ სითბის და სიყვარულს ვგრძნობდი ჩემს მიმართ. ასე მგონია რომ უხარია ხოლმე თბილისს ჩემი ჩამოსვლა და მხვდება ხოლმე სულ გაღიმებული და ხელგაშლილი.
ეს ხედი იშლება კაფე 144 კიბედან. არ ვიცი ახალი გახსნილია თუ არა მაგრამ ჩემთვის ეს სასიამოვნო აღმოჩენა გახლდათ. იმის გარდა რომ ამ კაფესთან მისასვლელად მართლაც და 144 კიბე უნდა აიაროთ მოედნიდან, შუა გზაში აუცილებლად საყვარელი კატა დაგხვდებათ, რომელიც აგაცილებთ ბოლომდე.
კაფეს რამდენიმე საათიანი თურქული აბანოს შემდეგ ვესტუმრე. მოშიებული და ცოტა შემცივნებული ვიყავი, მაგრამ იქ დაგხვდა გემრიელი სენდვიჩები, მყუდრო გარემო, სითბო და ულამაზესი ხედი თბილისზე.
144 Stairs
ტუნა სალათი და გახუხული პური
ლორის და ყველის ლავაშის სენდვიჩები
როგორც იქნა ვესტუმრე გოგირდის აბანოებს.
შენობის გარე ფასადმა არ შეგაშინოთ, შიგნით ნამდვილი სასტაული ტრიალებს და ეს სულ რაღაც 5 ლარად, სადაც 2 ლარი შესასვლელი გადასახადია და 3 ლარი კი მექისეს მომსახურება ღირს. მე კუპეთი არ მისარგებლია, რადგან საერთო აბანოს იდეა უფრო მხიბლავს. როცა აბანოში კარგად გათბებით, დასველდებით, დარბილდებით მექისე მოგხედავთ აუცილებლად და გოჯიჯებს სათანადოდ აგაცლით. ძალიან სასიამოვნო პროცედურაა, რომელიც კანს არაჩვეულებრივად ასუფთავებს და არბილებს. ამას არ დავჯერდი და მოსადუნებლად მთელი სხეულის მასაჟი ჩავიტარე (ფასი 10 ლარი), რომელსაც ასევე მექისე აკეთებდა. თავს მჩატედ, მსუბუქად, ბედნიერად და მხნედ ვგრძნობდი.
რჩევები:
- თან იქონიეთ თქვენი ქისა
- არ გაისაპნოთ ქისამდე
მენატრება თბილისი ძალიან.
გოგირდის აბანოზე არასოდეს დავფიქრებულვარ, მიმიზიდა ამ პოსტმა 🙂 და იმის მიუხედავად რომ კაფემანი ვარ, ანუ – მიყვარს სხვადასხვა კაფეების სტუმრობა, პირველად გავიგე ამ ადგილის შესახებ, აუცილებლად წავალ და შეგატყობინებ ჩემს შთაბეჭდილებებს
გოგირდის აბანო-ნამდვილი სასწაული გვაქვს ყურის ძირში და სამწუხაროდ ბევრი ქართველი ქალბატონები არ სტუმრობენ მას. არადა უცხოელები რომ ჩამოდიან ხოლმე #1-ად აქვთ to do სიაში. მექისეს ისეთი რბილი კანი ჰქონდა, გავგიჟი, გავოგნდი. აი თოთო ბავშვივით ნაზი და რბილი. ეს ალბათ იმ უამრავი საათების ბრალია რაც აბანოში აქვს გატარებული:)
რაც შეეხება კაფეს მართლაც და ძალიან საყვარელი ადგილია. რომ დათბება გარეთ ტერასა გაიხსნება და ხედით დატკბობა პირდაპირ იქნება შესაძლებელი. აუცილებლად მომწერე შენი შთაბეჭდილებები <3<3<3
ვიყავი, მოვინახულე და ძალიან კარგი შთაბეჭდილებებით წამოვედი ამ კაფედან, ბლოგზე შემომიარე დავწერე უკვე 🙂 მადლობ შენ, შენგან გავიგე მის შესახებ 🙂
მე მეშინია აბანოების და საუნების, მგონია, რომ რამე ინფექციას ავიკიდებ. 😦
გეთანხმები, განსაკუთრებით მშრალ საუნაში, სადაც ხის დასაჯდომებია და სითბო ტრიალებს არის სოკოვანი ინფექციების გადადების საშიშროება. ასეთ დროს საჭიროა სანდო ადგილას მიხვიდე, იმ ცენტრში სადაც იცი რომ ჰიგიენას იცავენ. რაც შეეხება გოგირდის აბანოს, მე ვინც ვიცი რომ დადის რეგულარულად არავის არანაირი პრობლემა არ ჰქონია:)
დიდი ხანია აბანოში წასვლა მინდა და ვერ მოვაბი თავი. შენმა პოსტმა გამახსენა ეს თემა და ვეცდები ამ კვირაშივე წავიდე და მეც დავწერ პოსტს აბანოზე :))
Pingback: ანო თბილისშია | A Magazine
ტუნას ქართულად თინუსი რომ ჰქვიან?:)